Begin jaren '90 van de vorige eeuw werkte ik op het Nicolaaslyceum in Amsterdam. Ik kan me nog goed herinneren dat het eerste gesponsorde ICT lokaal plechtig werd geopend. Korte tijd daarna had ik mijn eerste pc thuis staan, verkregen via het pc-privé project. We dachten in die tijd dat de pc het onderwijs in grote mate zou gaan bepalen. De rol van de docent zou heel anders worden. De toekomst kwam er echt aan...dachten we.
20 Jaar later is de enige (tamelijk zinloze) innovatie dat het krijt is vervangen door de whiteboardmarker. In sommige lokalen hangen logge en onhandige borden met aan een beugen een beamer erboven. Dat heet een smartbord. Er is alleen niks 'smart' aan. Hang gewoon een hi-res beamer op en laat een scherm zakken. Je kunt namelijk niet op een smartbord schrijven. Als jij bij de 's' bent van het woord fiets, dan is de computer nog bezig om de letter 'e'.
Net als in de jaren '90 zijn er nog steeds ict-lokalen. Het verschil is het aantal beschikbare pc's en de wijze waarop deze voor leerlingen toegankelijk zijn. Dat is beter geworden. De grote achterblijver is de bruikbare software. Computerprogramma's vullen de boeken aan, laten leerlingen op een andere manier oefenen en hun informatie verwerken. Maar de computer weet niet wie er achter de pc zit en wat déze persoon nodig heeft om de ontwikkeling te versterken.
De grootste uitdaging in het onderwijs is om het leren persoonlijk te maken. Klassen bestaan uit 25 leerlingen en dat zal voorlopig wel zo blijven. Maar ieder kind leert anders. Niet alleen in de assen sneller/langzamer, oplettend/dromerig, geïnteresseerd/onverschillig maar ook op het gebied van de self-efficacy en het zelfbeeld.
In games heb je al de optie dat de moeilijkheidsgraad zich aanpast aan de skills van de gebruiker. Ga je snel dood in een schietspel, dan gaan je tegenstander maar wat vaker misschieten of ga je wat minder makkelijk dood. Dat zijn wiskundige formules in de software. Dat heb je ook in educatieve software. In muiswerk laat je de leerlingen een toets afnemen en vervolgens weet het programma welke onderdelen de leerling nog moet beoefenen of beter te worden in de onderscheiden domeinen. Maar echt spectaculair is het niet en zeker tamelijk beperkt in de informatie die de software van de gebruiker heeft. Als je binnen de domeinen A+B+C+D onderdeel C niet goed maakt, laat het programma je onderdelen beoefenen die behoren bij onderdeel C. Tamelijk simpel. Kan een boek ook. En het programma intervenieert niet in het onderliggende probleem. Het laat je gewoon meer oefenen. Tot je het zat bent, als leerling of docent.
Welke kansen biedt hierin Google Glass (of soortgelijke initiatieven)? Google Glass zou op termijn met een dubbele feedback kunnen werken. Het kan namelijk straks ook meten hoe de iris zich beweegt in relatie tot welke activiteit. Door het volgen van de iris kan de computer een leerprofiel van de lerende maken. Laten we er ook vanuit gaan dat:
1. De computers heel snel veel slimmer worden. Processoren worden kleiner, draagbaar.
2. Artificial Intelligence voor de deur staat.
3. De feedback van de computer op de gebruiker al aanzienlijk verbeterd; de computer kent je leefpatroon, je wensen en eisen. Wanneer moet de kachel aan, welke producten moeten er in je koelkast staan, welke programma's kijk je en wat moet je leren.
4. De 3-D printer zal zorgen voor een revolutie. Het maakt je eten en bouwt je producten.
De Google Glass volgt het leerpatroon van de leerling op een diep niveau; wat is het bioritme? Hoe lang is de concentratieboog? Welke leeractiviteit biedt het hoogste rendement? Door deze data te benutten kan de computer de lerende ondersteunen in het leerproces. Scholen zullen dan daadwerkelijk een revolutie ondergaan, want iedere leerling heeft een individueel programma. Het rooster bepaalt niet waar de leerling zich bevindt maar het bioritme en de leerstijl.
Altijd zal de vrije wil een rol blijven spelen. De mens zal zich altijd moeten zetten tot. Er is altijd een keuze. En deze menselijke factor zal de grenzen bepalen van de ict-benutting. De mens is primair gericht op sociale interactie. De huidige mobiele telefoon biedt heel erg veel kansen, maar doordat de persoon in een klaslokaal sociaal wil interacteren is het apparaat onbruikbaar zonder een hoge mate van controle op het gebruik. Dus ICT alleen zal nooit tot een doorbraak leiden. De uitdaging is de mate van begeleiding, de pedagoog. Maar Google Glass biedt gouden kansen tot de noodzakelijke doorbraak in het onderwijs waar iedereen zo naar verlangd.
Welke kansen biedt hierin Google Glass (of soortgelijke initiatieven)? Google Glass zou op termijn met een dubbele feedback kunnen werken. Het kan namelijk straks ook meten hoe de iris zich beweegt in relatie tot welke activiteit. Door het volgen van de iris kan de computer een leerprofiel van de lerende maken. Laten we er ook vanuit gaan dat:
1. De computers heel snel veel slimmer worden. Processoren worden kleiner, draagbaar.
2. Artificial Intelligence voor de deur staat.
3. De feedback van de computer op de gebruiker al aanzienlijk verbeterd; de computer kent je leefpatroon, je wensen en eisen. Wanneer moet de kachel aan, welke producten moeten er in je koelkast staan, welke programma's kijk je en wat moet je leren.
4. De 3-D printer zal zorgen voor een revolutie. Het maakt je eten en bouwt je producten.
De Google Glass volgt het leerpatroon van de leerling op een diep niveau; wat is het bioritme? Hoe lang is de concentratieboog? Welke leeractiviteit biedt het hoogste rendement? Door deze data te benutten kan de computer de lerende ondersteunen in het leerproces. Scholen zullen dan daadwerkelijk een revolutie ondergaan, want iedere leerling heeft een individueel programma. Het rooster bepaalt niet waar de leerling zich bevindt maar het bioritme en de leerstijl.
Altijd zal de vrije wil een rol blijven spelen. De mens zal zich altijd moeten zetten tot. Er is altijd een keuze. En deze menselijke factor zal de grenzen bepalen van de ict-benutting. De mens is primair gericht op sociale interactie. De huidige mobiele telefoon biedt heel erg veel kansen, maar doordat de persoon in een klaslokaal sociaal wil interacteren is het apparaat onbruikbaar zonder een hoge mate van controle op het gebruik. Dus ICT alleen zal nooit tot een doorbraak leiden. De uitdaging is de mate van begeleiding, de pedagoog. Maar Google Glass biedt gouden kansen tot de noodzakelijke doorbraak in het onderwijs waar iedereen zo naar verlangd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten